02-03-1920
-
29-08-1998
अपोलो थोमस लोबो कोंकणी भाशेचो ख्यात कादंबरीकार, नाटककार आनी लेखक जावनशीलो. तो 02-03-1920 इसवेंत मंगळूरांत जल्मलो. बापय बेंजमिने साल्वदोर लोबो आनी आवय मेरी डि’कुन्हा. ए. टी. लोबोलें शिक्षण मंगळूरचे रोसारियो आनी सांत लुवीस शाळेंत जालें. उप्रांत ताणे मुंबयींत ल्हान व्हाड काम करतच तांत्रीक शिक्षण जोडलें. सेंट्रल रेल्वेंत मशीनमेन जावन नौकरी करतालो.
साहितीक वावर
ए. टि. लोबोन मुंबयींत नौकरी करताना थोडे गोंयकार, मराठी आनी मुसल्मान लोकालें परिचय आनी इष्टागत जाली. तांचे साहिताचें अभिरुची लागून वाचन करूंक हिंदी, मराठी, इंग्लीश आनी उर्दु भाशेंचें शिक्षण सांगाताच रंगस्थळाचे माहेत जोडलें. मुंबय थावन प्रकट जावचें गोवा टायम्स, गोवा मेय्ल, आवेमरिया पत्रिकेंत लेखन बरयतालो. ताणे साभार कादंबरी बरयल्यात. त्या पयकी – “तूं बरो जा, देवाच्या घरा आसा, रीद, रग्ताक खत लायनाका, दादा व केडी, देवाची खुशी, वेळघडी प्रमुख जावनसात. वेळघडी 1265 पानांचे, 134 अंकाचे बृहतकादंबरी जावनसा. ताणे बरयीलें मट्वी कादंबरी – शिंवतें, हरद्यार खुरीस, जेराल मोदर्न, तुका दुसरो मेळ्तालो, पोंदार फुलां, भियाचि कूल, पश्चत्ताप सिंतिया. ए.टी. लोबोन खूब मट्वी काणियो बरयल्यात – “केदोळ झाड्शी केद्ना पड्शी, चिंतल्यार आसा उपाय, आशा, गुपीत मोग, मस्तून अपाय, नळ्याचें घर, फेस्ताक आयिल्लो सैरो, देवागेली सैरीक, आळ्शी आल्वी, बेसांव अनी आशा”. “म्हजो भाव ताचें दुभाव(5प्रदर्शन), दुस्मान दोतिचो, आमची भुर्गीं, आमचें नशीब (4 प्रदर्शन) नोव्रो (10 प्रदर्शन), ईष्ट(3 प्रदर्शन), घर कुटाम (7), अंक्वार आवय (19) जोव्ळे नातु (9), दिलां तें गेलां (5) पहिल्वान पंडीत (3), फेस्ताक पावुल्ले सैरे आनी आशेची दिशा” (2) नाटककार जावन ए.टी. लोबोन रचन केलेलें नाटक जावनसात.
मान सम्मान
ए. टी लोबोन बरयीलें “तूं बरो जा” कादंबरीक टि.एम.ए. पै फ़ौंडेशन प्रशस्ती लाभल्या. (1986), कर्नाटक कोंकणी साहित्य अकाडेमीचो पयलो पुरस्कार लाभला (1996). “वेळ घडी” बृहत कादंबरी रचयिल्याक तावळ्चो उद्यम मंत्री जोर्ज फ़ेर्नांडिसान ताका मुंबयींत शाल पांगराव्न थयली दीवन मान केलां. 1980 इसवेंत मुंबयींत चलेल्या 13 व्या कोंकणी अधिवेशनांत गोंयचो मुखेल मंत्रि प्रताप सिंग राणेन सन्मान केला. 1987 इसवेंत “राक्णो” पत्रिके तर्फ़ेन बिस्प बाजिल साल्वदोर सोजन सन्मान केला.
Apollo Thomas Lobo was famous Novelist, Dramatist, and writer of Konkani language. He was born on 02-03-1920 to Benjamin Salvador lobo and Mary D’kunha in Mangalore. He persued his education at Rosario and St Aloysius High School, Mangalore. Later he went to Bombay, there he learn technolgy while working. After completing technical course he joined Central railway as a machineman.
Literary Work
In Mumbai while working in company he came across the literature of his friends, who are speaking Hindi, English, Marathi, Goan Konkani and Urdu language. He learnt all these languages for reading the literature of these languages. He published his articles on Goa Times, Goa Metals, Ave maria in Romi script. He has published novels including – ” Tu Baro Ja, Devacha Ghara Asa, Reed, Ragtak Khat Laynaka, Dada Va Kedi, Vel Ghadi, Devachi Khushi”. Vel Ghadi is such a big novel that it contains 1265 pages and 134 chapters. He has written short novels too. “Shimvtem, Hardyar Khuris, Jeral Mothern, Tuka Dusro Meltalo, Pondar phulam, bhiyachi kool, Paschathap, Sinthiya” are his short novels. He has written some short stories like – “Kedol Jhadshi Kedna Padshi, chintlyar asa upay Asha, Gupith Mog, Nalyanche Ghar, Phestak Ayillo Sairo, Devageli Sairik, Alshi Alvi, Besamv Ani Asha”. As a dramatist A. T. lobo has penned some dramas. “Dusman Doticho, Mhajo Bhav Tachem Dubhav (5 show), Amchi Bhurgim, Amche Nasheeb (4), Isht (3), Novro (10), Ghar Kutam (7), Ankwar Avay (19), Jovle Natu (9), Dilam Tem Gelam (5), Pahilwan Pandit (3), Phestak Pavulle Saire, Ashechi Disha (2) are his some of popular shows.
Honours
A. T. Lobo has secured T. M. A. Pai Foundation Award for his novel “Toom Boro Ja” in 1986. He has also bagged Karnataka Konkani Sahitya Academi Award in 1996. Industrial Minister George Fernandes honoured him with shawl and memento in Mumbai for writing “Vel Ghadi” a very big novel. He is also honoured by Pratap Singh Rane, chief Minister of Goa, on the occassion of 13th Konkani Adhiveshan in 1980. Bishop Bajil Salvador Souza has honoured A.T. lobo on behalf of “Rakno” magazine.
